ကျွန်မ တစ်ကိုယ်ရည်အာသာဖြေပြီး ကျွန်မရဲ့အစ်မက ကျွန်မနို့ကို ကူညီပေးတယ်။

ကျွန်မ တစ်ကိုယ်ရည် အာသာဖြေပြီး ကျွန်မရဲ့ နို့ရည်ကို အစ်မက ကျွန်မကို ကူညီပေးရင်း သူက မလုံခြုံမှု သဲလွန်စတစ်ခုဘဲ သူ့ကိုယ်သူ ဆပ်ပြာတိုက်ရင်း ပေါ့ပေါ့တန်တန် ဆပ်ပြာနဲ့ သူ့ရင်ဘတ်ကို ဖြတ်ပြီး သူ့လက်မောင်းကို ပွေ့တင်ကာ ပေါ့ပေါ့ပါးပါးနဲ့ အရေပြားကို ငြူစူ တွားသွားအောင် လုပ်ပြီး အသိအမှတ်ပြုဖို့ အဆင်သင့် မဖြစ်သေးပါဘူး။ "မင်းငါ့ကိုပြန်လိုချင်လား"

မဟုတ်ဘူးလို့ မပြောနိုင်ဘူးဆိုတာ သိတယ်။ အားလုံးက စာသင်နှစ်အစမှာ စတင်ခဲ့တာပါ။ အဲဒီ တင်းမာမှု။ ခေါင်းတညိတ်ညိတ်နှင့် ရေကိုပိတ်လိုက်ပြီး မျက်နှာသုတ်ပုဝါကို ဆွဲယူလိုက်သည်။ အဆိုးဆုံးအချိန်မှာ မလိုလားအပ်တဲ့ စိုက်ထူမှုကြောင့် ထောင်ထဲမှာ ပိတ်မိနေခဲ့တယ်။ Jake က အောက်ကိုငုံ့ကြည့်လိုက်ပြီး ဖင်ပေါက်ထဲ ဘယ်တော့မှ ထွက်မလာဘူးဆိုတဲ့ အသံကို သိထားလို့ လှောင်ရယ်လိုက်တယ်။ ဒါပေမယ့် ငါမလုပ်ခဲ့ဘူး။ မြတ်စွာဘုရား၊ ကျေးဇူးပြု၍ ကျွန်ုပ်အား ဂေးဖြစ်ခွင့်မပြုပါနှင့်၊ မန္တန်တစ်ခုလို ထပ်ခါထပ်ခါ တွေးနေမိပါသည်။ မဖြစ်သင့်မှန်း သိသော်လည်း၊ ကြည့်မရအောင်ပင် ပေါ့ပေါ့ပါးပါး၊ အားစိုက်ထုတ်ကာ သူ့ခန္ဓာကိုယ်သည် လှုပ်ရှားနေသည်။ အခြားတစ်ဖက်တွင်မူ ကျွန်ုပ်သည် တုန်ယင်နေသောလက်ဖြင့် ကလေးပုံဆွဲခံထားရပုံရသည်။ သူက ကျွန်တော့်ဖင်ကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ တင်ပြီး လက်မနဲ့ စက်ဝိုင်းပုံ နှိပ်နယ်ပေးတယ်။ ကျွန်တော် သူ့ကို တားဖို့ ဆန္ဒပြချင်ပေမယ့် ကျွန်တော့်ခန္ဓာကိုယ်က ကျွန်တော့်ကို သစ္စာဖောက်ပြီး သူ့အထိအတွေ့ကို ပိုမက်မောလာခဲ့တယ်။ “နောက်တော့ ငယ်ငယ်”

“နောက်တော့” လို့ အပျိုဖော်ဝင်စမှာ နစ်မြုပ်သွားသလိုမျိုး အသံတွေ ကွဲအက်သွားပြန်တယ်။ "သင့်နာမည်ဘယ်လိုခေါ်လဲ?" သူက ကျွန်တော့်ကို ကျူးကျော်သူလို နည်းနည်းလေး သက်သာသွားအောင် ဖော်ရွေရွေနဲ့ မေးတယ်။ “ဟေ့ကောင်၊ ဟိုဘက်လှည့်။ တခြားကောင်တွေက ဘယ်သူက ဆော်ဒါမှ မဟုတ် မိုက်မဲတဲ့ အကြွေးတွေ ရယ်နေကြတုန်းဘဲ၊ ငါ အဲဒီ့မှာ ရပ်ပြီး ငါခံစားခဲ့ရတဲ့ အလေးချိန်ရဲ့ အလေးချိန်အောက် မပြိုကျအောင် ရုန်းထွက်ဖို့ ကြိုးစားနေတယ်… အဲဒါ ဘာကို ဆိုလိုတာလဲ။