ਬ੍ਰੈਜ਼ਰਜ਼ - ਸਕਾਈਲਰ ਸਨੋ - ਏ ਗਧੇ ਲਈ ਹੈ।
ਜਦੋਂ ਮੈਂ 65 ਮਿਲੀਅਨ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਪਹੁੰਚਿਆ ਸੀ, ਤਾਂ ਜੀਵਨ ਨਾਲ ਭਰੇ ਗ੍ਰਹਿ ਦੀ ਬਜਾਏ, ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਸਿਰਫ਼ ਬੰਜਰ ਚੱਟਾਨਾਂ ਅਤੇ ਦੂਰੀ 'ਤੇ ਕੁਝ ਜੁਆਲਾਮੁਖੀ ਫਟਦੇ ਦੇਖੇ। ਇਹ ਤੱਥ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਨਹੀਂ ਹਨ ਜੋ ਇਹਨਾਂ ਨਸਲਾਂ ਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਸੁਹਜ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਲੱਖਾਂ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਕਾਂ ਦੁਆਰਾ ਦੇਖਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਮੈਂ ਜਲਦੀ ਨਾਲ ਕੁਝ ਫੋਟੋਆਂ ਖਿੱਚੀਆਂ, ਫਿਰ, ਕਿਉਂਕਿ ਮੈਂ ਸਮੇਂ ਦੀਆਂ ਲਚਕੀਲੀਆਂ ਤਾਰਾਂ ਨੂੰ ਕੱਸਦੇ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਸਕਦਾ ਸੀ, ਮੈਂ ਝੁਕਿਆ ਅਤੇ ਡਬਲ ਕੋਨ ਨੂੰ ਆਪਣੀਆਂ ਬਾਹਾਂ ਵਿੱਚ ਕੱਸ ਕੇ ਫੜ ਲਿਆ, ਤਾਂ ਜੋ ਜਦੋਂ ਮੈਨੂੰ ਵਰਤਮਾਨ ਵਿੱਚ ਵਾਪਸ ਖਿੱਚਿਆ ਗਿਆ ਤਾਂ ਝਟਕੇ ਦੌਰਾਨ ਇਸਨੂੰ ਨਾ ਛੱਡਿਆ ਜਾ ਸਕੇ। "ਤੁਸੀਂ ਸਭ ਤੋਂ ਸੁੰਦਰ ਦੌੜਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਕੀਤੀ।"
ਮੈਂ ਉਸ ਵੱਲ ਇੱਕ ਨਜ਼ਰ ਮਾਰੀ, ਇਹ ਦੇਖਣ ਲਈ ਕਿ ਕੀ ਉਹ ਮੇਰਾ ਮਜ਼ਾਕ ਉਡਾ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਪਰ ਉਹ ਆਦਮੀ ਇਮਾਨਦਾਰ ਜਾਪਦਾ ਸੀ, ਇਸ ਲਈ ਮੈਂ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ:
"ਸੁੰਦਰ ਮੇਰੇ ਗਧੇ, ਸਰ। ਦਰਅਸਲ, ਮੈਂ "ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਉਸਨੂੰ ਮਿਲਿਆ" ਗਲਤ ਕਹਿੰਦਾ ਹਾਂ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਉਹ ਸੀ ਜਿਸਨੇ ਆਪਣੇ ਸਹਿਪਾਠੀਆਂ ਤੋਂ ਮੇਰੇ ਪਿਛਲੇ ਸੈਰ-ਸਪਾਟਿਆਂ ਬਾਰੇ ਸੁਣ ਕੇ ਮੈਨੂੰ ਲੱਭਿਆ ਸੀ। ਮੈਂ "ਤੁਸੀਂ ਦੇਖਦੇ ਹੋ ਕਿ ਕਿਸੇ ਵੀ ਸਮੇਂ ਅਤੇ ਸਾਡੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਕੀ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਇਸ ਲਈ ਆਓ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਜੀਈਏ!" ਵਰਗੀ ਕਿਸੇ ਚੀਜ਼ ਦਾ ਭੰਡਾਰ ਸੰਪੂਰਨ ਕੀਤਾ ਸੀ। 'ਇਹ ਮੈਨੂੰ ਸਮਝਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ,' ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ, ਉਸਦੇ ਐਨਕਾਂ ਉਤਸ਼ਾਹ ਨਾਲ ਚਮਕ ਰਹੀਆਂ ਸਨ। ਐਲੀਜ਼ਾ ਮੇਰੀ ਕਮਰ ਨੂੰ ਬੁਖਾਰ ਨਾਲ ਫੜ ਰਹੀ ਸੀ, ਅਤੇ ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਉਤਸੁਕਤਾ ਨਾਲ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਦੇਖ ਰਹੀ ਸੀ, ਜਦੋਂ ਅਚਾਨਕ ਮੈਂ ਉਸਨੂੰ ਚੂਹੇ ਵਾਂਗ ਚੀਕਦੇ ਹੋਏ ਅਤੇ ਸਾਡੇ ਨੇੜੇ ਕਿਤੇ ਇੱਕ ਫੁੱਲ ਵੱਲ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕਰਦੇ ਸੁਣਿਆ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪ੍ਰਸਤਾਵ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਮੈਨੂੰ 3.8 ਅਰਬ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਧਰਤੀ ਦੇ ਭੂਤਕਾਲ ਵਿੱਚ ਪਹੁੰਚ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਸੀ, ਅਤੇ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਇਹ ਅੰਕੜਾ ਸੁਣਿਆ ਤਾਂ ਮੈਂ ਹੱਸ ਪਈ: ਇੱਕ ਅਰਬ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਵੀ ਨਹੀਂ, ਘੱਟੋ ਘੱਟ ਮੇਰੀ ਜਾਣਕਾਰੀ ਅਨੁਸਾਰ, ਅਜੇ ਤੱਕ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਆਇਆ ਸੀ।
