ਧੋਖਾ ਦੇਣ ਵਾਲੀ ਮੰਮੀ - ਟੇਲਰ ਵਿਕਸਨ - ਮੈਨੂੰ ਆਪਣਾ ਸੌਤੇਲਾ ਪੁੱਤਰ ਦਿਓ।

ਧੋਖਾ ਦੇਣ ਵਾਲੀ ਮੰਮੀ - ਟੇਲਰ ਵਿਕਸਨ - ਮੈਨੂੰ ਆਪਣਾ ਸੌਤੇਲਾ ਪੁੱਤਰ ਦਿਓ।

ਉਹ ਆਪਣੇ ਛੋਟੇ ਜਿਹੇ ਹੱਥ ਨਾਲ ਮੇਰੇ ਕੁੱਕੜ ਨੂੰ ਪੰਪ ਕਰਦੀ ਰਹੀ ਅਤੇ ਕਹਿੰਦੀ ਰਹੀ, "ਮੈਨੂੰ ਉਮੀਦ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਚੂਤ 'ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਸੁੰਦਰ ਬੁੱਲ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਸਕਾਂਗੀ। ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ ਤੋਂ ਘੱਟੋ-ਘੱਟ ਥੋੜ੍ਹਾ ਜਿਹਾ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਤਾਂ ਕਮਾਇਆ ਹੈ, ਅਤੇ ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕਹਿ ਰਹੀ ਹਾਂ ਕਿ ਇਸ ਆਦਮੀ ਨਾਲ ਨਾ ਜਾਓ।" ਮੇਰੇ ਪਿੱਛੇ ਕਿਸੇ ਨੇ ਹਾਏ-ਹਾਏ ਕਿਹਾ। "ਜੇ ਉਹ ਆਪਣੀ ਮਰਜ਼ੀ ਨਾਲ ਚਲਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਮੈਂ ਉਸਨੂੰ ਜਾਣ ਦੇਵਾਂਗੀ, ਪਰ ਨੈਟਲੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ," ਮੈਂ ਕਿਹਾ। "ਨਤਾਸ਼ਾ। 'ਉਸਨੂੰ ਦੋਸ਼ੀ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਇਆ।' ਉਸ ਸਮੇਂ, ਇਹ ਕੁਝ ਸਭ ਤੋਂ ਸੁੰਦਰ ਸ਼ਬਦ ਸਨ ਜੋ ਮੈਂ ਸੁਣ ਸਕਦੀ ਸੀ। ਪੰਦਰਾਂ ਮਿੰਟਾਂ ਵਿੱਚ, ਮੈਂ ਇੱਥੇ ਮੌਜੂਦ ਕਿਸੇ ਵੀ ਵਿਅਕਤੀ 'ਤੇ ਦੋਸ਼ ਲਗਾ ਰਹੀ ਹਾਂ!"

ਮੈਂ ਪਿੱਛੇ ਹਾਲ ਵੱਲ ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਮੈਂ ਉਸ ਜੋੜੇ ਨੂੰ ਦੇਖਿਆ ਜੋ ਬੈਠਣ ਵਾਲੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਫੜ ਕੇ ਬੈਠਾ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਉਹ ਇੱਕ ਸਾਵਧਾਨੀ ਵਾਲੀ ਕਹਾਣੀ ਸੀ ਜਿਸ ਨਾਲ ਮੈਂ ਜੁੜਨਾ ਨਹੀਂ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ। 'ਉਹ ਦੋਸ਼ੀ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ।' ਉਸ ਪਲ, ਇਹ ਕੁਝ ਸਭ ਤੋਂ ਸੁੰਦਰ ਸ਼ਬਦ ਸਨ ਜੋ ਮੈਂ ਸੁਣ ਸਕਦਾ ਸੀ। ਸਭ ਤੋਂ ਘਟੀਆ ਲੋਕ ਵੀ ਤੁਹਾਡੇ ਦਿਲ 'ਤੇ ਇੱਕ ਨਿੱਘੀ ਥਾਂ ਛੱਡ ਸਕਦੇ ਹਨ ਜਿਸ ਨਾਲ ਤੁਹਾਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਯਾਦ ਆਵੇਗੀ। ਤੀਜਾ ਕਿਸੇ ਕਿਸਮ ਦਾ ਬੈਠਣ ਵਾਲਾ ਕਮਰਾ ਜਾਂ ਪੜ੍ਹਾਈ ਸੀ। ਮੈਂ ਟਾਈਲਰ ਨੂੰ ਵਿਰੋਧ ਕਰਦੇ, ਧਮਕੀ ਦਿੰਦੇ ਅਤੇ ਨੈਟਲੀ ਨੂੰ ਬੁਲਾਉਂਦੇ ਸੁਣ ਸਕਦਾ ਸੀ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਉਸਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਅਚਾਨਕ ਬੰਦ ਨਹੀਂ ਹੋ ਜਾਂਦੀ। ਉਸਨੇ ਕਦੇ ਵੀ ਇਹ ਸਿੱਧੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਨਹੀਂ ਕਿਹਾ, ਪਰ ਇੱਕ ਤੋਂ ਵੱਧ ਵਾਰ, ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਚਿਪਕ ਰਹੇ ਹੋ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਦਬਾ ਰਹੇ ਹੋ।"

ਮੈਨੂੰ ਯਕੀਨ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਕਿਸ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। “ਕਿਰਪਾ ਕਰਕੇ ਉਸਨੂੰ ਤੁਹਾਨੂੰ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਦੂਰ ਨਾ ਕਰਨ ਦਿਓ।” ਟਾਈਲਰ ਨੇ ਹਉਕਾ ਭਰਿਆ ਅਤੇ ਬਾਰ ਵਿੱਚ ਵਾਪਸ ਆ ਕੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਇੱਕ ਹੋਰ ਡਰਿੰਕ ਡੋਲ੍ਹ ਦਿੱਤੀ - ਇਸ ਵਾਰ ਦੁੱਗਣੀ। ਫਿਰ ਉਹ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਵੱਲ ਪਿੱਛੇ ਹਟਣ ਲੱਗਾ, ਆਪਣੀਆਂ ਨਜ਼ਰਾਂ ਮੇਰੇ ਅਤੇ ਕਲੋਏ 'ਤੇ ਟਿਕਾਈ ਰੱਖ ਕੇ। "ਮੇਰੇ ਘਰੋਂ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲ ਜਾਓ," ਮੈਂ ਚੀਕਿਆ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਹੇਠਾਂ ਪਹੁੰਚਿਆ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਹਥੇਲੀ ਵਿੱਚੋਂ ਕੱਚ ਦਾ ਇੱਕ ਟੁਕੜਾ ਖਿੱਚਿਆ।